E-iş (e-business) bir işletmenin iş, iletişim ve işbirliği ilişkilerini internet ortamına taşımasıdır. Bir bankanın, bankacılık işlemlerinin internet üzerinden gerçekleştirmesi, bir üniversitenin öğrenci kayıtlarını internet üzerinden kabul etmesi, zincir bir mağazanın şubeleri arasında ürün yönetimini internet ortamında yapması, bir kargo firmasının ürün ve araç yönetimini elektronik ortamda yapması birer e-iş modelidir. E-iş modelleri, bankacılık gibi çok karmaşık yapıya sahip olabileceği gibi, ürün ve reklam tanıtımları gibi basit bir yapıda da olabilir.

E-iş mevcut ve potansiyel müşterilere rakiplere kıyasla daha üstün değer sunmak amacıyla;

· Yeni bir iş sistemi yaratmak veya

· Mevcut bir iş sürecini geliştirmek, dönüştürmek veya

· Yeni bir icat için elektronik ağların ve bağlantılı teknolojilerin kullanımı olarak da tanımlanabilir.

E-İş (E-Business), her türlü iş bağlantıları ve bunlarla ilgili kısımların elektronik ortamda yürütülmesini tarifleyen bir kavramdır. Yani, bir iş ortamının parçaları olan müşteriler, işçiler, ortaklar arasındaki ilişkiler, yeni iş bağlantı yazışmaları ve benzeri her şey elektronik ortamda gerçekleşir (e-posta kullanarak, sanal proje grupları yoluyla, faks ve data haberleşme sistemleri kullanarak vb). Büyük oranda; potansiyel müşterileri elde tutmak, yeni müşteriler kazanmak ve müşterilerle ilişkileri geliştirmek, hizmet, satış ve bilgilendirme servisleri ile mümkün olan en kısa zamanda müşterilere ulaşmak, üretimde ve her türlü iş prosesinde maliyeti düşürüp verimi arttırmak gibi konularda internet/intranet ve özellikle web teknolojilerinin kullanılmasını içerir.

Her tür mal ve hizmet satışı için e-iş ve e-ticaret uygulamaları kullanılabilir. Günümüzde artık internet üzerinden hemen her şeyin satışı yapılmaktadır. Ancak, özellikle bilgisayar ürünleri, kitaplar ve magazin dergileri, müzik, video ürünleri ve diğer eğlence pazarı ürünleri, abonelik bazlı servis veren yerler e-ticaret içinde en çok ciroya sahip alanlar olarak göze çarpmaktadır. Aslında e-ticaret uygulamalarının ilk (ve hala en popüler) örneklerinden biri de, web üzerinden bilgisayar programı satışıdır. (shareware program stratejisi-kullan, beğenirsen öde-). http://www.e-ticaretmerkezi.net/eticaretsss.php (Erişim Tarihi: 20.12.2011)

E-iş’te kullanılan araçlar; telefon, faks, televizyon, dijital para (elektronik cüzdan, elektronik mevduat), internet, vb. olarak sıralanabilir.

E-İŞ MODELLERİ

Internet ve internet teknolojilerinin gelişmesi ile birlikte iş modeli kavramı da

daha çok konuşulmaya başlanmıştır. İşletmeler, faaliyetlerini yeniden şekillendirmek, müşterileri için hangi değerleri yaratacaklarını belirlemek, bütün bunları yaparken hangi teknolojileri kullanacaklarına karar vermek ve nasıl para kazanacaklarını belirlemek istemektedirler. Internetin işletmelere yeni iş fırsatları açması, işletmelerin yeni iş yapma modelleri geliştirmelerini sağlamıştır.

E-iş’te dört taraf bulunmaktadır; kurumlar/işletmeler, tüketiciler, vatandaşlar ve devlet. Bunların her birinin elektronik ortamda birbirleriyle olan ilişkileri e-iş’in türlerini oluşturmaktadır.

E-iş kullanım şekillerine ve taraflara bağlı olarak;

· B2B, Business-to-Business: İşletmeler arası (örneğin; alibaba.com),

· B2C, Business-to-Customer: İşletme ile tüketici arasında (örneğin; Markafoni, Hepsiburada),

· C2C, Customer-to-Customer: Tüketici ile tüketici arasında (örneğin; ebay.com, gittigidiyor.com),

· P2P, Person-to-Person: Bireyler arasında,

· B2G, Business-to-Goverment: İşletme ile devlet kurumları arasında,

· P2G, Person-to-Goverment: Bireyler ile devlet kurumları arasında,

· G2G, Government-to-Government: Devletin kurumları arasında

e-iş modelleri geliştirilmiştir.

Person-to-Person (P2P) denilen, C2C’nin bir başka türü olarak, arkadaşlar arası denebilecek tür yeni eklenmiştir. Firmalar arası ticaret (B2B) hacmi en büyük kategori olup, B2C’den beş kat büyük olduğu tahmin edilmektedir (İGEME, 2009:224). Bunun başlıca nedenleri, bilgisayar kullanımının tüketiciler arasında çalışma ortamlarına oranla daha az düzeyde olması, internet üzerindeki güvenlik sistemlerine kuşkulu yaklaşım ve tüketicilerin e- ticaret ile elde edecekleri kazançtan habersiz oluşlarıdır.

E-İŞ MODELLERİNİN SINIFLANDIRILMASI

Bu konuda belirli bir sınıflandırma olmamakla birlikte yapılan sınıflandırmaların kesin ve doğru olduğu da söylenemez. Dayal vd. (2000) göre 6 temel ekonomik model bulunmaktadır ve internet markasının başarısı iki veya daha fazlasını birleştirme yeteneğine bağlıdır. Bu modeller;

· Perakende modeli,

· Medya modeli,

· Danışmanlık modeli,

· Kendin yap modeli,

· Siparişe göre üretim modeli ve

· Bilgi hizmetleri modelidir (Akıncı, 2002:28).

Örneğin; Booking.com, perakende ve medya modellerini birleştirerek diğer online ve klasik seyahat acentecilerine göre çok yüksek olan ve imrenilen bir satış hacmine ulaşmıştır. Perakende modeli uygulayarak firma konaklama gibi seyahat hizmetleri tedarikçilerini bir araya toplamaktadır. Medya modelini uygulayarak da üçüncü kişilerin reklamlarını yaparak kendi müşterilerine onların ürün ve hizmetlerini sunmaktadır. Bilgisayar üreticisi olarak Dell de, hem tüketicilerine tasarım imkanı sunarak kendin yap modelini hem de siparişe göre üretim modelini kullanmaktadır.

Ralpha ise daha ayrıntılı olarak e-iş modellerini aşağıdaki şekilde sınıflandırmış ve firmaların bu modelleri çeşitli şekillerde uyguladıkları gibi web iş stratejilerinin bir bölümü olarak modelleri birleştirerek kullanabileceklerini belirtmiştir. Örneğin reklam modeli üyelik modeliyle birlikte kullanılabilmektedir (Akıncı, 2002:29).

· Komisyoncu Modeli

§ Alışveriş Gerçekleştiren

§ Pazar Değişimi

§ Ticaret Topluluğu

§ Toplu Alım

§ Distribütör

§ Sanal Alışveriş Merkezi

§ Mezat Komisyoncusu

§ Tersine Mezat

§ Arama Motorları

§ Ödül Simsarı

· Reklam Modeli

§ Genel Portallar

§ Kişiselleştirilmiş Portallar

§ Spesifik Portallar

§ Ücretsiz Model

§ İndirim Modeli

· Bilgi Toplama Modeli

§ Üyelik Modeli

§ Tavsiye Sistemi

· Tüccar Modeli

§ Sanal Tüccar

§ Katolog Tipi Tüccar

§ Surf-and-Turf

§ Bit Vendor

· Üretici Modeli

· Abonelik Modeli

Timmers’ın Sınıflandırması:

Sanal Mağaza: Şirketin kendisinin, sattığı ürünün/hizmetin promosyonunun yapıldığı model.

Elektronik Alım Satım: Elektronik ortamda teklif hazırlama, ürünün/hizmetin alımı ve satımının yapıldığı model.

Elektronik Müzayede: Geleneksel müzayede sisteminin elektronik ortamdaki örneğidir.

Elektronik Alışveriş Merkezi: Birçok elektronik dükkanın birlikte bulunduğu elektronik alışveriş merkezi olarak düşünülebilir.

Sanal Topluluklar: Müşteri veya ortakların üyeliklerinin topluluğa kattığı değere odaklanan bir modeldir.

Değer Zinciri Servis Sağlayıcısı: Değer zincirinin belirli bir parçası (elekronik ödeme, lojistik) için destek sağlayan internet modelidir.

Değer Zinciri Bütünleştiricisi: Değer zincirinin pekçok basamağını bütünleştirerek değer yaratan internet iş modelidir.

Üçüncü Parti Pazaryerleri

İşbirliği Platformları

Bilgi Komisyonculuğu

Lauden ve Trauver’in Sınıflandırması:

(B2C) İşletmeden Tüketiciye İş Modelleri

Portal: Internette arama, e-posta, haberler, chat, müzik gibi servis ve içerik paketlerinin bulunduğu, kullanıcının internette surf yapmaya başlama noktası şeklinde yararlanılan iş modelidir.

E-Perakendecilik: Müşterinin, evinden veya işinden ayrılmadan, günün herhangi bir saatinde alışveriş yapabildiği perakende mağazacılık iş modelinin online versiyonudur.

İçerik Sağlayıcılar: Kullanıcılarına bilgi ve eğlence içeriği sağlayan iş modelidir.

Ticari İşlem Komisyonculuğu: Öncelikli değer yaratma stili müşterilerine para ve zaman tasarrufu sağlamak olan, online satış transactionına dayalı iş modelidir.

Pazar Yeri Oluşturucu: Internet teknolojilerini kullanıp, alıcı ve satıcıları biraraya getirerek pazar yaratan web tabanlı iş modelidir.

Hizmet Sağlayıcı: Bir üründen ziyade, bir hizmet sunarak veya satarak para kazanan şirketlerin uyguladığı iş modelidir.

Toplum Oluşturuculuk: Ortak ilgileri, tecrübeleri ve hobileri olan bireylerin biraraya getirilerek dijital online bir çevre oluşturulduğu iş modelidir.

(B2B) İşletmelerarası İş Modelleri

Marketplace/Exchange (B2B Hub): Alıcı ve satıcı işletmelerin biraraya getirilerek satış maliyetlerinin düşürülmeye çalışıldığı elektronik pazaryerleri iş modelidir.

E-Dağıtıcı: Ürün ve hizmetlerin diğer bireysel işletmelere doğrudan teminini sağlayan şirketlere dayalı iş modelidir.

İşletmeden İşletmeye Hizmet Sağlayıcı (B2B): Diğer firmalara iş hizmetleri satan işletmelere dayalı iş modelidir.

Matchmaker: Diğer işletmelerin web üzerinde ihtiyaç duyduğu şeyleri ve istediklerini bulmaya yardım eden işletmelerin oluşturduğu iş modelidir.

Bilgi Aracısı: Müşteriler hakkında bilgi toplayıp onları diğer işletmelere satan anlayışa dayalı iş modelidir.

Tüketicilerarası (C2C) İş Modelleri

Pazar Yaratıcı: Bir müşterinin ürün satmak için diğer müşteriye ulaşmasına yardım eden iş modelidir.

Kişilerarası (P2P) İş Modelleri

İçerik Sağlayıcı: Web üzerinden dosya ve diğer kaynakların paylaşımını sağlayan teknolojiyi kullanan müşterileri birbirine bağlayan iş modelidir.

Çeşitli: Kablosuz teknolojiyi kullanarak işletme uygulamalarının genişletilmesine dayalı bir iş modelidir.

Mobil Ticaret (M-Commerce)

Eisenmann’ın Sınıflandırması:

İnternet Erişim Sağlayıcıları: Son kullanıcı veya işletmelerin internete bağlanmaları için gerekli yazılımsal veya donanımsal altyapıyı sunan iş modelidir.

Online Portallar: Üçüncü parti içeriklere erişmek için yardımcı olan iş modeli sistemidir.

Online İçerik Sağlayıcı: Üçüncü parti içeriklere erişmek için yardımcı olan iş modeli sistemidir.

Online Perakendecilik: Üçüncü parti hizmet sağlayıcılarını kullanarak ürünlerini/hizmetlerini satarlar.

Online Pazar Oluşturucular: Bir ticaret altyapısı kurularak pazar alanı oluşturan internet iş modelidir.

Ağ Yoluyla Fayda Sağlayıcılar: Internet üzerinden kullanıcıları birbirlerine veya web sitelerine ulaştıran yazılımlar sağlayıp dağıtan iş modelidir.

Uygulama Hizmeti Sağlayıcıları: Kullanıcıların başka serverlardaki yazılımları internet yoluyla kullanmalarına izin veren sistemler sağlayan iş modelidir.

Online Komisyonculuk

Rappa’nın Sınıflandırması:

Komisyonculuk Modeli: Komisyoncular pazar oluşturuculardır. Değiş tokuşu kolaylaştırmak için alıcı ve satıcıları bir araya getirirler.

Reklamcılık Modeli: Geleneksel medya yayın sisteminin web’e uyarlanmış halidir. Bu modelde yayıncı web sayfasıdır. E-posta, chat, forum gibi hizmetlerle reklam formunda mesajlar kullanılır. Gelir de hem buradan hem de sayfanın trafiğinden sağlanır.

Bilgi Aracılığı Modeli: Internet yoluyla, müşteriler ve tüketim alışkanlıkları hakkında veri toplama veya belirli bir pazarı anlamaya çalışma gibi fonksiyonları içerir.

Tüccar Modeli: Internet üzerinden ürünün/hizmetin toptan veya perakende satışını içerir.

Doğrudan Üretici Satışı Modeli: Dağıtım kanalının kısaltılıp, üreticinin müşteriye doğrudan ulaşarak satış işleminin gerçekleştiği modeldir.

Topluluk/Toplum Modeli: Kullanıcı bağlılığı sistemine dayalıdır. Siteye ortak ilgi sahibi topluluk yaratarak yan ürünler satmak ve gönüllü bağışlar gelir getiren unsurlardır.

Sistem Üyeliği Modeli: Kullanıcılar; günlük, aylık veya yıllık ücret ödeyerek sunulan hizmetten yararlanırlar.

Fayda ve Hibrid Modeli: Bu model kullanılan hizmetin ölçülmesi ve ödediğin kadar kullan yaklaşımını esas alır.

Affiliate

Afuah ve Tucci’nin Sınıflandırması:

Komisyonculuk Modeli: Bu modelin başlıca dayanağı, satıcı ve alıcı bir araya getirilerek yapılan satış üzerinden belirli bir komisyon alınmasıdır.

Reklamcılık Modeli: Bu modelde son kullanıcının ilgisi çekilmeye çalışılır. Amaç mümkün olduğunca çok göze ulaşabilmektir.

Markup: Bu modelde amaç üretimden ziyade satış yaparak değer elde etmek üzerinedir. Geleneksel olarak yapılan toptancılığın veya perakendeciliğin internet üzerinden yapılan halidir.

Üretim Modeli: Üretilen ürünün, son kullanıcıya veya müşteriye internet üzerinden ulaşmasını sağlamaya çalışan modeldir.

Hizmet Alma Ödemesi Modeli: Belirli bir hizmet için, kullanıcının tam olarak ne miktarda kullandığından bağımsız, belirli bir periyotta, ödeme yaptığı iş modelidir.

Havale Etme Modeli

Kullandığın Kadar Öde Modeli: Bu modelde, alınan hizmet tam olarak ölçülür ve kullanıcı tükettiği kadar ödeme yapar.

Bu bölümde açıklanmaya çalışılan internet iş modelleri, bu alandaki önemli araştırmacıların sınıflandırmalarına dayandırılmıştır. Her araştırmacı, modelleri, farklı değişken ve boyutlar üzerine oturtmaktadır. Araştırmacıların bir bölümü, internet iş modellerini geleneksel iş yapma biçimlerinin içine interneti katma derecesine göre sınıflandırırken, bir kısmı farklı e-ticaret biçimlerine göre (B2B, B2C vb.), bazıları ise müşteri ilişkileri boyutu kapsamında sınıflandırmışlardır.

E-İŞ MODELLERİNDE TEMEL BAŞARI FAKTÖRLERİ

Her işte olduğu gibi e-ticarette başarı da önceden yapılacak ciddi fizibilite analizlerini, planlama, yürütme ve kontrolde başarıyı ve yönetim girdilerinin istenen etkinlik ve etkililikte olmasını gerektirir. Burada değinilen, işin özü bir kaç nokta var:

· Sahip olduğunuz iş fikrini pazar araştırması yaparak sınayın. Gerçekleri isteklerinizle eşleştirin. Çoğu girişimci sadece yapmayı düşündüğü işe odaklanıp, bunun karşılığında pazarda bu yönde bir talep, istek ve ihtiyaç var mı sorgulaması yapmamakta, yapanlar ise doğru parametreler kullanmamaktadır.

· Her anlamda farklı olmaya çalışmak gerekir: İyi bir strateji, pazarı iyi anlamak ve tabii ki stratejiyi uygulayacak kaynaklara sahip olmak gerekir.

· İyi network ve ilişkiler e-ticarette çok daha kritiktir.

· Her iş zaman, enerji ve tam isteklilik gerektirir. 100 metre mi, maraton mu? Bir e ticaret sitesinden kurulduğu ilk gün sipariş almayı beklemek gerçekçi değildir, pazarda müşterilerde güven uyandırmak için belirli sürelere ihtiyaç vardır (İGEME, 2009:244).

Burada yapılan işin türü de önemli bir noktadır. İnternete uygun bir iş olması gerekmektedir. Piyasada o alanda rekabet varsa işi zorlaştırır. Rekabetin olmadığı alanları seçmek daha iyidir. Piyasaya girmeden önce potansiyel müşteri sayısını ve para ödeyerek bir hizmeti alma eğilimlerini ölçmek gerekir. Yani müşteri tabanı da önemli bir başarı faktörüdür. Ayrıca web sitesinin özelliklerine de dikkat edilmeli. Şık ve kolay bir site her zaman tercih edilir. Web sitesinin hızı ve güvenli olması da etkin bir kriterdir.

Tüm bunlara ek olarak elekronik iş ortamlarında başarılı olabilmek için 7 temel prensip bulunmaktadır.

Ø Satın alma işlemleri kolaylaştırılmalıdır.

Ø İyi servis sağlanmalıdır.

Ø Kişiler memnun edilmelidir.

Ø Elektronik posta ile Geri Besleme sağlanmalıdır.

Ø Ödeme kolaylaştırılmalıdır.

Ø Satıcı kendini güvende hissetmelidir.

Ø Etkin ve düzenli bir iletişim kurulmalıdır.

Elektronik (Sanal) Pazaryerleri:

Elektronik iş modelleri müşterilerin özellikle hız, kıyaslama ve fiyat açısından hizmet beklentilerini arttırmaktadır. Bu gelişmeler pazarlama stratejilerini temelden değiştirmiştir.

Elektronik pazaryerleri katılımcı olan alıcı ve satıcıların fiyatlar ve ürün özellikleri hakkında bilgi değişimine imkan veren kurumsal bilgi sistemleridir. Çok sayıda alıcı ve satıcının ve başka katılımcıların ek hizmetlerle desteklenen dinamik ve merkezi bir pazar yeri sayesinde iletişimde bulunmalarını ve işlem yapmalarını sağlayan kurumlar arası bilgi sistemi olarak da tanımlanabilir.

Bu sitelerin türleri;

- Alıcı ve/veya satıcı firma profili ve ürün detaylarını içeren rehberler,

- Alım ve satım talebine yer verenler,

- Ya da her ikisini birden yapanlar şeklinde olabilir.

Pazaryerlerine örnek olarak, otomotiv sektöründe 2000’de kurulan Covisint’te 250 müşteri olarak büyük otomobil üretim firmaları vardır. Ayrıca tüm dünyadan 25.000 tedarikçiye ulaşmak mümkündür.

Elektronik Pazaryerlerinin Firmalara Faydaları

· Satın alma maliyetlerinin düşmesi: İsraf ve aracı marjlarını engelleyerek doğrudan malzeme alımında % 15’lik bir tasarruf ederler. Fiyatlar açık hale gelir.

· İşlem maliyetlerinin düşmesi: Otomasyon ve standardizasyon işlem maliyetlerini azaltır, iş yapma metodlarını basitleştirir.

· Yeni iş ortağı bulma ve iş yapmayı sağlar.

· Tedarik zincirinde otomasyon sistemlerini kullanarak verimliliği artırır.

Elektronik Pazaryerlerinin Avantajları

Sanal pazaryerleri KOBİ’lere birçok bakımdan fayda sağlar. Aşağıdakiler sadece birkaçıdır.

Ø Çok sayıda geniş pazara erişim

Ø Yeni ortaklıklar için daha büyük potansiyel

Ø Yönetim ve haberleşmede esneklik

Ø Uygunluk (24/7 saat erişilebilme)

Ø Bilginin güncellenmesi

Ø Düşük işlem maliyetleri

Ø Ürün/hizmetlerin farklılaştırılması

Ø Büyük firmaların tedarik zincirine girme becerisi

Fiziksel mağaza ile internetteki sanal mağazanın farklılıkları şunlardır:

Fiziksel mağazada tezgahtarlık hizmeti varken, sanal pazaryerlerinde telefon yada e-maille tegahtara bağlanılabilir. Ürün tarifleri ve bilgi sayfalarına kolayca ulaşılabilir. Fiziksel mağazalarda vitrün düzenlemesi önemlidir. Elektronik pazaryerlerinde aynı işlem anasayfa için geçerlidir. Mağaza düzeni, ürünlerin sepete konulması fiziksel mağazanın özelliği iken, elektronik pazaryerlerinde de hiyerarşik yapıdaki ürün listeleri göze çarpmaktadır. Mağazanın tanıtımı sanal pazaryerlerinde elektronik kataloglar, özel çekilişler ve diğer sitelere verilen linklerle yapılır. Fiziksel mağazada elemanın kalifiye olması ve müşteri ile ilişkilerini iyi tutabilecek düzeyde biri olması gerekir. Sanal pazaryerlerinde ise siteyi yönetenlerin yetenekli ve pazarı iyi takip edebilme özelliğine sahip kişiler olması gerekirken, site için de müşteri istek ve şikayetleri dikkate alınmalıdır. Fiziksel mağazada tüketiciler ürünün kalitesini yakından görme olnağına sahipken online mağazalarda sadece ürün tanıtıcı bilgi mevcuttur.

E-Pazaryerlerine Girişteki Engeller

Ø KOBİ’lerin e-pazaryerlerinin önemini anlayamaması ve bu yönde yatırım yapmaması,

Ø E-Pazaryerlerine giriş ücretlerinin yüksek olması,

Ø KOBİ’lerin e-pazaryerlerinin yapısını ve işleyişini anlayamaması ve genel bilgi eksikliği,

Ø Çok sayıda ve karmaşık yapıda teknolojinin kullanılması,

Ø Kısa dönemde fayda alınamayacağını düşünme, bu işe uzun dönemli bakamama,

Ø Bazı e-pazaryerlerinin sadece alıcılar için avantajlı olması,

Ø Ticaretin fiziksel tarafı yabancı dil, kültür farklılığını ve ihracat ithalat prosedürlerini ayrıca ele almayı, yani zaman, emek ve katılımı gerektirmesi,

Ø Planlama, haberleşme, yazım ve donanım masraflarının olması,

Ø İşlemlerdeki bilgi güvenliliğine güvenilmemesi, bilgi vermekte çekimser kalınması,

Ø Firma yöneticilerinin ve iş ortaklarının değişime direnç göstermesi ve e-pazaryerlerinin faydalarını anlayamamalarıdır.

Arama Motorları (Search engines)

Kullanıcıların, bir anahtar kelime (konuyu tanımlayan bir kelime ya da kelimeler) yazarak, belli bir konu hakkında bilgi bulmasına olanak tanıyan internet hizmetidir. Genelde kullanılan arama programları Google, Yahoo, Alta Vista, Excite ve Lycos'tur. Ayrıca, hedef pazar olan ülkelerdeki önemli arama motorlarının kullanımı da faydalı olacaktır. Internette sitesi olan firmaların arama motorlarından faydalanmada iki alternatifi vardır: Doğal arama sonuçlarında iyi bir yer edinmek ve arama motorların sunduğu reklam imkanlarını kullanmak.

Değer Zinciri

Bir endüstrideki veya işletmedeki hammadde girdilerinin nihai ürün veya hizmetlere dönüştürülmesi aşamasında yürütülen faaliyetleri ifade eder. Bu faaliyetlerin her biri nihai ürüne ekonomik bir değer eklemektedirler. Bu nedenle değer zinciri, değer ekleyen faaliyetlerin birleşimi anlamına gelmektedir.

Porter (1985)’ın değer zinciri analizi, değer kavramının işletme düzeyinde yaratılmasını incelemektedir. Değer zinciri analizi öncelikle işletmenin faaliyetlerini belirlemekte ve daha sonrasında ise bu faaliyetleri ekonomik açıdan anlamlandırmaya çalışmaktadır. Analiz dört basamaktan oluşmaktadır:

1) Stratejik iş biriminin tanımlanması,

2) Önemli faaliyetlerin tanımlanması,

3) Ürünlerin tanımlanması ve

4) Herbir faaliyetin değerinin belirlenmesi biçimindedir.

Değer zinciri analizinin cevap bulmaya çalıştığı sorular aşağıdaki gibidir:

Ø İşletme hangi faaliyetleri nasıl gerçekleştirecektir?

Ø İşletmenin ürününe değer katacak ve kendisinin endüstride rekabet etmesine imkan sağlayacak faaliyetleri nasıl şekillendirilecektir?

Portal

Genellikle değişik konularda içerik ve hizmetleri içeren arama motorlarıdır. Yüksek ziyaretçi hacmi reklamdan geliri arttırdığı gibi site hizmetlerinin daha da çeşitlenmesine imkan verir. Örnek: Yahoo!, Superonline, www.e-kolay.net, mynet.com

KAYNAKÇA

Yaman, Mete, “Internet İş Modellerinin Modern İşletmecilik Sistemine Kattığı Değerler ve Türkiye Verileriyle Bir Uygulama”, Yüksek Lisans Tezi, Ankara, 2005.

Akıncı, Serkan, “Elektronik Ticarette Pazarlama Stratejileri ve Bir Uygulama”, Yüksek Lisans Tezi , Antalya, 2002.

Altın, Emine, “Türkiye’de Finans Sektöründe E-İş ve Alternatif Dağıtım Kanalları”, İstanbul, 2006.

İyiler, Zeynep, “Elektronik Ticaret ve Pazarlama: İhracatta İnternet Zamanı:1”, İGEME, Ankara, 2009.

İNTERNET KAYNAKLARI:

http://www.makinebirlik.com/tr/internet-ihracatciya-nasil-yardimci-olur (Erişim Tarihi 19.12.2011)

http://hnsbilisim.com/makale_haber.php?mID=1 (Erişim Tarihi 19.12.2011)

http://www.sosyalbil.selcuk.edu.tr/sos_mak/makaleler/Burcu%20KES%C4%B0C%C4%B0%20-%20Halil%20EL%C4%B0BOL/Elektronik%20Ticaret%20.pdf (Erişim Tarihi 20.12.2011)

http://www.e-ticaretmerkezi.net/eticaretsss.php (Erişim Tarihi: 20.12.2011)

http://www.e-ticaretmerkezi.net/eticaretsss.php (Erişim Tarihi 20.12.2011)

http://www.belgeler.com/blg/7vf/e-is-e-ticaret (Erişim Tarihi 25.12.2011)

E-İŞ MODELLERİ

28 Aralık 2011 Çarşamba

e-iş-modelleri

KAVRAM OLARAK E-İŞ

E-İŞ MODELLERİ

E-İŞ MODELLERİNİN SINIFLANDIRILMASI

Timmers’ın Sınıflandırması:

Lauden ve Trauver’in Sınıflandırması:

Eisenmann’ın Sınıflandırması:

Rappa’nın Sınıflandırması:

Afuah ve Tucci’nin Sınıflandırması:

E-İŞ MODELLERİNDE TEMEL BAŞARI FAKTÖRLERİ

Elektronik Pazaryerlerinin Firmalara Faydaları

Elektronik Pazaryerlerinin Avantajları

E-Pazaryerlerine Girişteki Engeller

Değer Zinciri

Portal

KAYNAKÇA